Jubileum

Oei, is het echt al sinds augustus dat ik voor het laatst iets geschreven heb?! 

Vandaag is een bijzondere dag. Vorig jaar op deze dag had ik net een korte nacht gehad, stonden mijn koffers gepakt en reden we naar schiphol waar ik met de nodige kriebels het vliegtuig in stapte voor mijn grootste avontuur tot dan toe. Tot dan had ik in een waas geleefd; feestdagen vieren, werken, afscheid nemen en vooral heel veel dingen regelen. Het lijkt alweer allemaal zo lang geleden. Vandaag ben ik precies 1 jaar op Aruba, en dat jaar is echt omgevlogen. Ik kan me dan ook niet voorstellen dat ik eigenlijk nu alweer naar huis had gemoeten. Gelukkig is mijn verlenging inmiddels rond, en mag ik nog even genieten van mijn leven hier. Ik geniet nog elke dag van de mooie omgeving met de blauwe zee en prachtige zonsondergangen. Ik ben inmiddels volledig gesetteld en heb hier een leven waar ik een jaar geleden van droomde. 

De kerstdagen zijn net achter de rug. Ik heb een on-Nederlandse kerst gehad. Buiten dat ik het dit jaar niet met familie en vrienden gevierd heb ontbrak ook de koude omgeving en daarmee ook wel het kerstgevoel. Aan het eiland ligt het niet; dat heeft goed zijn best gedaan om de kerstdagen zo feestelijk mogelijk te laten verlopen. Alle rotondes zijn uitbundig uitgedost met verlichte sneeuwpoppen en sneeuwengelen, en in San Nicolas staat zelfs een kerstman op een loopbank op de rotonde. Je zou haast denken dat ze een statement willen maken. Er is een heuse lichtjesroute over het eiland, een route langs alle huizen met de meest uitbundige versieringen. Helaas heb ik nog geen tijd gehad om alles te gaan bekijken, maar het staat zeker op de planning. De winkels zijn van de pepernoten overgegaan naar de kerstkransjes en de oliebollen, want ook die zijn er hier gewoon. Daarnaast is de superfood al dagen een oorlogsgebied; er worden inkopen gedaan alsof er het komende jaar niks meer op het eiland verkrijgbaar is. Gelukkig weet ik inmiddels genoeg andere opties om mijn noodzakelijke boodschappen te krijgen. Als kerstpakket hebben we verse groenten met een grote pompoen gekregen (lees een kilo of 8), dus ik heb voorlopig genoeg pompoen om niet te hoeven verhongeren.

Het ontbreken van het typische kerstgevoel mocht de pret zeker niet drukken. Op kerstavond zijn we met z'n 15'en naar Screaming Eagle geweest voor een kerstdiner op bed. Eten op bed bleek een hele uitdaging te zijn, zeker om onze drank overeind te houden als je wil opstaan. Het was een erg gezellige avond met weer een nieuwe ervaring. 1e kerstdag was het tijd voor een kerstbrunch bij een collega thuis. Omdat het in Aruba altijd goed weer is hadden we een brunch aan het zwembad gepland. De laatste tijd regent het echter wel vaker, en net toen alles klaar stond brak de hemel open voor een tropische bui. Hopende op de waterdichtheid van een boom hebben we toch heel stoer onze brunch buiten opgegeten. Je moet wel als je binnen niet zo groot is. De overige collega's gingen in de middag op een kerst-zatamaran, maar er moet helaas iemand zijn die het ziekenhuis in de gaten houdt. Gelukkig was het rustig die avond. 2e kerstdag was het tijd voor een kerst-kite-sessie. De wind is na maanden van afwezigheid eindelijk weer terug dus daar moest gebruik van gemaakt worden. Gelukkig was het in de ochtend rustig en had ik alle ruimte om te stoeien met mijn kite. Het gaat steeds beter maar gelukkig is er nog tijd voor verbetering. 

Vanaf nu heb ik alle feestjes al eens mee kunnen maken. Dat geldt ook voor oud en nieuw. Vorig jaar was ik er net en kende ik alleen de mensen van Quality. We zijn toen op oudjaarsavond gaan uit eten en wilden het vuurwerk gaan kijken bij de vuurtoren. Dat mislukte helaas door de vele regen. Dit jaar pakken we het iets grootser aan. Het idee was om met een groepje op het strand een feestje te organiseren. Echter, aangezien iedereen welkom is, bestaat het groepje inmiddels uit 60 personen. Het is een waar project X geworden. Ik ben heel benieuwd hoe dit gaat lopen, maar tegelijkertijd is het wel heel gaaf om oud en nieuw te vieren op het strand met zo'n grote groep. 

Na oud en nieuw is het tijd voor vakantie. Omdat mijn vorige week in november mislukt is door ziekte van collega's heb ik dit keer besloten het eiland wel te verlaten. Op 3 januari vertrek ik voor 2,5 week naar Cartagena. Dat is best lang voor 1 plek, maar wel met een helder doel. Ik ga in de ochtenden Spaans studeren en in de middagen wil ik zoveel mogelijk kiten en snelle progressie maken. Ik ben inmiddels alweer een paar maanden bezig met Spaans. Vanwege de hele crisis in m.n. Venezuela zitten er steeds meer Spaanstaligen op het eiland, wat het op het werk ook wel makkelijk maakt als je Spaans spreekt dan wel begrijpt. Ik merk dat het steeds beter gaat, maar het spreken op het werk wil echt niet lukken. Inmiddels kan ik perfect een anamnese en beleid in het Papiamento doen, maar bij het idee aan Spaans loopt mijn hoofd vast. Omdat ik nog steeds voornemens ben om te gaan reizen wil ik toch doorgaan met studeren om me verstaanbaar te maken. 

Naast Spaans en kiten (en crossfit en alle overige activiteiten waar ik vast al over verteld heb) ga ik vanaf januari aan een nieuwe uitdaging beginnen. Ik ben recent benoemd tot professor op de medische universiteit Xavier. Deze leidt Amerikaanse  studenten op tot aan hun USMLE step 2 (ongeveer gelijk met de Nederlandse bachelor geneeskunde). Ik ga samen met 2 collega's gastcolleges geven over klinische geneeskunde. Dat betekent dat ik alle leuke en interessante casussen die ik op de SEH zie, mag vertellen aan mijn jonge collega's. Ik heb er zin in en kijk ernaar uit om weer op een andere manier bezig te zijn met mijn werk. 

Op het werk zelf is het toeristenseizoen weer losgebarsten. Zeker gisteren na de kerst was de boel weer flink ontploft. Toch kan ik het nu al beter relativeren dan afgelopen jaar. Mensen komen hier nu eenmaal eerst naar de spoed voordat ze naar een dokter gaan, en aangezien hier niet zomaar iets veranderd qua bezetting of organisatie van de zorg, zal de drukte ook zo blijven. Mensen zijn gewend aan lange wachttijden, want bij de bank, het belastingkantoor en op andere plekken wordt je ook op nummer geholpen. Daarnaast is dit natuurlijk het enige ziekenhuis op het eiland waardoor je alle kleine maar zeker ook alle grote dingen ziet. En stiekem ben ik ook gewoon beter geworden in hiermee omgaan. Mijn jubileumsdag werd weer gevierd met de nodige heftige casussen en het eerste vuurwerkslachtoffertje is ook al geweest.

Kortom zowel op als naast m'n werk blijf ik me nog amuseren. Ik heb geen goede voornemens maar genoeg nieuwe uitdagingen om ook komend jaar bezig te blijven. In plaats van voornemens heb ik een Aruba-bucketlist opgesteld met alle leuke dingen die ik nog wil doen voordat ik afzwaai. En om op de zaken vooruit te lopen: carnaval komt er ook al bijna aan ;)

Ik wens jullie allemaal fijne feestdagen en unne gooie roetsj!